Namaszczenie chorych

Sprawowanie tego sakramentu polega przede wszystkim na włożeniu rąk przez kapłanów Kościoła, któremu to włożeniu towarzyszy zanoszona modlitwa i namaszczenie chorego olejem, uświęconym błogosławieństwem Bożym: obrzęd ten oznacza oraz udziela łaski sakramentu.

Sakrament ten udziela choremu łaski Ducha Świętego. Łaska owa zbawiennie wspiera całego człowieka, budzi ufność w Bogu i wzmacnia wobec zakusów szatana oraz niepokojów wobec śmierci, aby człowiek mógł nie tylko mężnie znieść, zwalczać zło mu grożące, ale również otrzymać zdrowie, jeśli to będzie potrzebne dla jego zbawienia. Łaska ta daje też, o ile to jest potrzebne, odpuszczenie grzechów i jest dopełnieniem pokuty chrześcijańskiej.

Komu udziela się Sakramentu chorych?

• W Liście Jakuba Apostoła stwierdza się, że namaszczenia należy udzielać chorym, aby ich podźwignąć i zbawić. Należy więc dokładać wszelkich starań i wysiłków, aby to święte namaszczenie zostało udzielone tym wiernym, którzy z powodu choroby lub starości znajdują się w niebezpieczeństwie śmierci.
• Jeżeli chodzi o stwierdzenie powagi niebezpieczeństwa grożącego choremu, to wystarcza tu roztropna, czyli prawdopodobna ocena tego niebezpieczeństwa, podjęta ze spokojem i po zasięgnięciu opinii lekarza, jeśli zachodzi tego potrzeba.
• Sakrament ten może być ponownie udzielony, jeżeli chory po przyjęciu namaszczenia wyzdrowiał albo jeśli ta sam choroba, na którą cierpi, wzmogła się bardziej.
• Można również udzielić choremu świętego namaszczenia przed operacją, ilekroć niebezpieczna choroba jest powodem tejże operacji.
• Starcom, których siły są już znacznie osłabione, można udzielić świętego namaszczenia nawet i wtedy, gdy nie przewiduje się ich poważnej choroby.
• Również i dzieciom można udzielić świętego namaszczenia wtedy, gdy posiadają już dostateczne rozeznanie umysłowe, by móc otrzymać wzmocnienie, jakie daje ten sakrament.
• Jeśli chodzi o chorych, którzy utracili już czucie lub używanie rozumu, to można im wtenczas udzielić świętego namaszczenia, gdy się przypuszcza, że będąc przy zdrowym użyciu rozumu jako wierzący prawdopodobnie o to poprosiliby.
• Kapłan wezwany do chorego, który już umarł, ma pomodlić się w jego intencji do Boga, aby mu odpuścił grzechy i łaskawie przyjął go do swego królestwa; namaszczenia jednak nie powinien udzielać. Jeżeli zaś ma wątpliwości, czy chory rzeczywiście umarł, może mu udzielić tego sakramentu w sposób warunkowy.

Jak przygotować się do sakramentu namaszczenia chorych?

• Przed przyjściem księdza wystarczy przygotować mały stolik nakryty białym obrusem, na którym powinien stać krucyfiks i dwie zapalone świece. Jeżeli chory chce wyspowiadać się z grzechów, członkowie rodziny powinni wyjść z pokoju, ale dobrze by było, gdyby po zakończeniu spowiedzi wrócili i włączyli się w modlitwę.
• Chorzy przygotowują się do sakramentu poprzez modlitwę. Należy zachęcać ich do modlitwy w samotności, z rodzinami, przyjaciółmi lub tymi, którzy sprawują nad nimi opiekę.